شیشه و آینه

جوان ثروتمندی نزد بزرگی رفت و از او اندرزی برای زندگی نیک خواست. بزرگمرد او را به کنار پنجره برد و پرسید: پشت پنجره چه می بینی؟ جواب داد: آدم‌هایی که می‌آیند و می‌روند و گدای نابینایی که در خیابان صدقه می‌گیرد.
 
بعد آینه‌ی بزرگی به او نشان داد و باز پرسید: در این آینه نگاه کن و بعد بگو چه می‌بینی؟
جواب داد: خودم را می‌بینم.
دیگر دیگران را نمی‌بینی! آینه و پنجره هر دو از یک ماده‌ی اولیه ساخته شده‌اند، شیشه. اما در آینه لایه‌ی نازکی از نقره در پشت شیشه قرار گرفته و در آن چیزی جز شخص خودت را نمی‌بینی. این دو شی‌ شیشه‌ای را با هم مقایسه کن.
 
وقتی چشم و دلت از شیشه باشد، فقیر را می بینی، دیگران را می‌بینی و به آنها احساس محبت می‌کنی...
اما وقتی شیشه چشم و دلت با نقره (یعنی ثروت) پوشیده می‌شود، تنها خودت را می بینی...
تنها وقتی ارزش داری که شجاع باشی و آن پوشش نقره‌ای را از جلو چشم‌هایت برداری تا بتوانی دیگران را ببینی و دوست‌شان بداری.